Dag 25 Lucky day

Maandag morgen 5 augustus. Na een kort nachtje (Max F1 gekeken) rustig opstarten, want we moeten om 10.00 uur op het vliegveld zijn. We willen wel op tijd zijn zodat we nog kunnen tanken en bij het inleveren van de auto een bewijs van inleveren kunnen vragen. Ook al is dit altijd goed gegaan, we zijn nu op onze hoede. We gaan nu overal bewijs van vragen.

We ontbijten lekker en zorgen dat het appartement weer op orde is. We hadden de boel een beetje anders ingericht. Als we de sleutels in de daarvoor bestemde brievenbus doen, maken we een filmpje als bewijs.

We lopen naar de auto en Melissa roept na 5 stappen STOP! Oh, jee iets vergeten? Nee, beter dan dat. Ze bukt en raapt een briefje van 20 dollar op dat in de goot ligt. Het is wat nat, maar dat droogt wel weer. Dat is wel een goed begin van de dag. Verder gelopen naar de auto, worden we weer verrast. Nu iets minder leuk, maar misschien brengt vogelpoep op je hele auto ook wel geluk. Gisteren hebben we de auto rond 17.30 uur neergezet en nu is het hele dak vol gepoept met zwart bessen poep. Eerst maar even naar een wasstraat, want het zal toch niet gebeuren dat we hierdoor ook worden aangeklaagd. 15 minuten later is de auto weer “schoon” en gaan we richting vliegveld. Eerst tanken onderweg, maar we komen geen tankstation tegen. Net voor de ingang van de parkeergarage van de verhuurauto’s zie ik de BP. Te laat we zijn al voorbij het kruispunt. Auto naar binnen en inleveren. We vragen om een bewijs, maar de man geeft aan dat het echt niet nodig is. We vertellen wat ons is overkomen en hij kan het niet geloven. Hij zegt dat we een makkelijke prooi zijn, omdat we toch van ver komen. En het andere bedrijf is heel klein vergeleken met zijn bedrijf, dus ze zijn ook slordiger in hun afhandeling. Waarschijnlijk heeft hij wel gelijk, maar ja hoe weet je dat als je aan de andere kant van de wereld een auto uitkiest bij een tussen bedrijf, waarvan je denkt dat ze wel weten met wie ze contracten afsluiten. Afijn we maken een foto van zijn handtekening en de auto op één foto. Voor ons het bewijs!

In de incheckhal mogen we weer met de computer inchecken en dit keer ook zelf de koffer op de bagageband zetten. Voordat we dit kunnen doen komt er een stewardess heel snel aangerend met een koffer van een meneer die te laat is. Mag hij even voor, roept ze nog, terwijl de koffer er al op ligt. Dan zijn wij aan de beurt. Koffers erop en naar de douane. Alles weer uit de tassen en broekzakken en door het poortje. We mogen zomaar door. O, nee toch niet. Cindy is vandaag de klos. Weer explosieven controle. De man die net te laat was, blijkt een meneer met downsyndroom te zijn die onder begeleiding op reis is. Hij moet ook gecontroleerd worden en heeft er gelukkig veel plezier in. Een andere meneer die bij het groepje hoort loopt nadat hij is geborsteld meteen door en wordt weer teruggeroepen. Ook hij heeft niet helemaal door wat er aan de hand was. Gelukkig worden we goed gekeurd. Naar de gate om te wachten. Melissa trakteert koffie van haar gevonden geld. Heerlijk was het.

Nog maar een keer bellen met het autobedrijf in Hobart. Want het is inmiddels 10.30 uur en we hebben nog niets gehoord. Eerst een meneer aan de lijn. Die verbreekt de verbinding. Dan een mevrouw aan de lijn die meld dat onze Georgia bezig is en zo zal terugbellen. Wij weer terug naar de wachtruimte. Om 11.40 uur nog maar een keer bellen. We moeten over 5 minuten instappen en zijn dan ruim 4 uur onderweg naar Perth. De tijd gaat voor ons terug, maar als we aankomen is de werkdag in Hobart alweer bijna voorbij. Weer een mevrouw aan de lijn. Ze zegt dat Georgia ons heeft geprobeerd te bellen. Nou, we zitten op de telefoon en dat is niet het geval geweest hoor. Maar goed. We leggen weer neer. Even wachten ze gaat meteen bellen. En daar gaat de telefoon. Snel naar een rustiger plekje om goed te kunnen verstaan wat ze zegt. Georgia zegt dat ze de auto weer gevonden heeft en het geld terug gaat storten. Dat is fijn om te horen. We zeggen wel dat het meteen moet gebeuren. Ze belooft dat te doen. Nu morgen afwachten welk geld er op de rekening staat. Er zijn 5 bedragen afgehaald, dus daar moeten we ook nog goed op letten. Mocht het niet allemaal terug gestort worden, moeten we hier ook nog aangifte gaan doen op advies van de verzekering. Wat een gedoe allemaal. Maar goed het lijkt goed te komen.

In het vliegtuig zitten we 4 uur en komen met een stortbui in Perth aan. Het appartement is top en als we de spullen hebben binnengezet gaan we boodschappen doen. William maakt het  eten lekkere honing/mosterd kip met rijst en groenten.

Ondertussen heb ik alle mensen die we gemaild hadden op de hoogte gebracht van de vorderingen met de auto.

Straks de route van morgen checken en we hebben nog een lekker toetje in de koelkast staan.