Dag 15 Van zonnig Brisbane naar sneeuw in Hobart

We hebben vandaag een reisdag. Vanuit Brisbane vliegen we naar Hobart. Ongeveer 2,5 uur vliegen en minstens 20 graden verschil. De lange broek en truien weer uit de koffer gehaald, maar dat is voor de ochtend eigenlijk veel te warm. Op het vliegveld checken we weer met de computer in. De labels moet je dan zelf aan je koffer plakken. De dame achter de balie checkt de koffer in, maar de band rolt niet dus de koffers blijven voor de balie staan. Zij zal ze later dan erop zetten hopen we. Op naar de douane. Dat is een stuk minder streng omdat we een binnenlandse vlucht hebben, maar natuurlijk wordt William weer tegen gehouden voor een explosieven controle. Alles goed natuurlijk, maar toch.

We gaan naar de vertrekhal en wachten een uur tot we gaan instappen. Er wordt na een half uur omgeroepen dat we naar een andere gate moeten. Gelukkig niet ver. Van 47 naar 46. Dat is te doen.

Eenmaal in Hobart lopen we langs de douane. Er staat een hondje met een beambte bij de uitgang die iedereen besnuffeld. En ja hoor. We zijn weer de klos. Ik ben het dit keer. Ik moet mijn tas legen, omdat er misschien groente of fruit in zit. Dat is niet het geval, maar wel een paar plastic boodschappentassen waar groente en fruit in hebben gezeten. Dat is waarschijnlijk waarom de hond mij eruit pikte.

We verdelen ons om koffers en auto op te halen. Hobart airport is super klein, dus alles is binnen 100 meter van elkaar vandaan. Er is ook maar 1 band waar de koffers naar binnen komen. Heel overzichtelijk.

De auto die we krijgen is eigenlijk net weer iets te klein voor de bagage die we mee hebben, maar we redden het. Je krijgt niet altijd de auto die je boekt, waardoor de inhoud soms wat kleiner is.

Op weg naar het appartement om in te checken. Daarna gaan we op zoek naar eten en Mount Wellington. De berg is goed te bereiken. Hij is 1271 meter hoog en erg koud boven. Er ligt zelfs sneeuw op het topje. We genieten van het uitzicht over heel Hobart. Bij het klimmen naar het topje moet je over een rotsachtig pad naar boven. Dat was een kleine uitdaging. De weg naar beneden een grotere. Melanie stapt verkeerd en valt. Gelukkig niets ernstigs, behalve een schaaf en een paar blauwe plekken. We kunnen verder over een wandel boardwalk. Dat is een stuk veiliger.

We rijden weer terug naar de stad, waar een avond markt met muziek en foodtrucks is. Het plan was om daar te eten, maar het is best fris buiten en het ziet er allemaal niet heel aantrekkelijk uit. We gaan op zoek naar een restaurant. Dat wordt the Brick factory. We bestellen allemaal een hoofdgerecht en een drankje. Hier moet je dat aan de bar doen. Je betaald dus vooraf en dan krijg je een nummer mee. Het drinken krijg je meteen mee en het eten komen ze dan brengen. Het smaakt voortreffelijk. Na het eten gaan we naar de overkant van het pleintje, want daar is een dessert café. Daar bestellen we een toetje. We hebben een parkeerplaats tot 18.50 uur, maar het is al 18.25 uur. Ik loop snel even terug om bij te betalen. Als ik terugkom is het toetje als gebracht. Uiteindelijk had ik dus niet naar de auto terug hoeven lopen.

Op de terugweg naar het appartement staat er 80 meter voor de inrit van het complex een politie alcohol controle. En iedereen moet blazen. A: “Heeft u gedronken meneer?” W:“Ja ,een biertje.”

A:” Hoe lang geleden?” W:”Ongeveer een uur geleden.” A:”Goed dan mag u blazen.” Binnen enkele seconden komt de uitslag in beeld bij de politie agent. Gelukkig alles ok. A:”Goede reis verder.”

Ja, bedankt. We gaan de eerstvolgende ingang links en zijn thuis. Weer wat bijzonders!

Ps. Een extra bericht voor Pia. Veel leesplezier weer. En vooral beterschap. Kusje van ons!