Dag 19 Hemels

Dit was de beste nacht tot nu toe. Een heerlijk bed, donker dat je geen hand voor ogen ziet, een nachtlampje dat aangaat als je er tegen aan tikt en warm zonder elektrische deken.

We hebben afgesproken om op 9.00 uur te vertrekken, want we ontbijten ergens in Hobart. De koffers zijn weer vliegklaar en we hebben geen eten meer, want dat mag niet mee.

Het uitzicht is nog steeds adembenemend maar helaas laten we ook dit huis achter ons. Op naar een winkelcentrum in de richting van het vliegveld. Pie voor breakfast met koffie en thee. Dat kan alleen in Australië. Na het eten ruimen we zoals gewoonlijk al onze spulletje op. De mevrouw van de bakkerij zegt dat ze ons graag nog een keer ontvangt, omdat we alles netjes opruimen. Die hebben we weer binnen!  Het winkelcentrum is iets klein dan verwacht, dus na het kopen van een paar souveniers en een donatie / lot kopen voor het paralympisch team van Australië voor 2020 zijn we uitgekeken. De batterij van het fototoestel heeft kuren en is heel snel leeg. Op zoek naar een nieuwe, want we zijn nog aan de vroege kant. De dichtstbijzijnde winkel waar we dit zouden kunnen vinden is 10 minuten rijden. Dit blijkt een veel groter winkelcentrum te zijn, waar we wel iets langer ons hadden kunnen vermaken. Nu alleen de batterij zoeken en weer door. Helaas hebben ze het niet en gaan we door. Het volgende adres is niet dichtbij genoeg en lastig te vinden. We kijken in Melbourne wel weer.

Op het vliegveld is het redelijk rustig. De auto is zo ingeleverd en bij de douane is het zo rustig dat we allemaal tegelijk op drugs werden getest. We zijn de tel al bijna kwijt hoeveel keer we de tassen open hebben moeten maken en met een borsteltje zijn afgestoft. Maar we zijn weer goed gekeurd en kunnen door. Als ik door de X-ray poort loop gaat de pieper af. O, ja mijn telefoon zit nog in mijn broekzak. Nog een keer door het poortje. Piept ie nog een keer. O, ja mijn fototoestel zit nog in mijn broekzak. Derde poging…………………. Geslaagd. In de wachtruimte kunnen we rustig wachten op het vliegtuig. Dit keer vliegen we met Jetstar. Terwijl we aan het wachten zijn horen we een oproep, maar hebben niet helemaal door wat de bedoeling is. Er lopen wat mensen naar een weegschaal en ze krijgen een label voor hun handbagage. Blijkbaar moeten we dat allemaal. Heel toevallig hebben we net zelf ook gewogen en was mijn en William zijn tas te zwaar. Dus jas eruit en iets in een Melanie haar tas gedaan. Op de weegschaal, label erop en weer alles terug in onze eigen tassen. Er zijn ook wat mensen die hun koffer toch naar het laadruim moeten doen en dus een boete krijgen. Die hebben we toch kunnen ontwijken.

Eenmaal in de lucht komt het karretje met drinken en snacks voorbij. Dit is een goedkope vlucht, dus we krijgen niets. Maar de stewardess meldde ons dat we voor 10 dollar per persoon mochten uitzoeken, want dat was bij ons ticket inbegrepen. Dat was een leuke verrassing. Allemaal een drankje en chippie en het geld was op. Na een extra rondje boven Sydney landen we na 1 uur en 45 minuten alweer. We kunnen zo doorlopen naar de bagageband en pakken de spullen. Melanie blijft op het vliegveld, want die vliegt vanavond terug naar Nederland. We nemen afscheid en wij gaan de auto ophalen. Ons huisje ligt in een woonwijk vandaag. Het is een huisje in de achtertuin van iemand. Het blijkt een chinees gezin te zijn. De meubels in het huisje zijn van de Ikea, dus we voelen ons helemaal thuis. Na de boodschappen even een wasje en het eten maken. Voetjes omhoog, want morgen wordt een lange dag met veel kilometer.