Dag 10 Op en top Nieuw-Zeeland

Even terug naar gisterenavond. Slapen in ons niet al te mooie onderkomen. Dat was ook nog een dingetje. Blijkbaar was er iemand van een Maori familie in de straat jarig of er was een andere reden dat ze heel gezellig bij elkaar waren, maar er werd in ieder geval luidruchtig gefeest. Tot 0.00 uur werd er gejuicht en luidkeels gezongen. Het was best mooie om te horen, maar als je wilt slapen is het even anders. Toen het eenmaal stil was, was de slaap ook snel gevonden.

In de ochtend gaan we naar een Maori dorp midden in de plaats Rotorua. Het dorp heet Tewhakarewarewareatangaoteopetauaawahiao of kort gezegd Waka. Daar wonen ongeveer 25-30 gezinnen uit een bepaalde stam. De huizen zijn in principe alleen hun huiskamer en slaapkamer. Verder deelt de gemeenschap twee gemeenschappelijke keukens, een traditionele een commerciële. Een traditionele zijn warmte bronnen in de grond waar de maaltijden in gemaakt worden. De commerciële is zoals wij die hebben. Ze delen de twee openlucht badhuizen, waar ze uren in kunnen poedelen om te roddelen en te soppen. Het zijn grote vierkante bakken die gevuld worden met water uit de bron. Elke dag worden ze uitgespoten en weer gevuld. Het water uit de bron is medicinaal. Ook hebben ze een gemeenschappelijke ruimte. Daar worden bruiloften, begrafenissen, verjaardagen, danslessen, enz. gehouden. Het is centraal in het dorp gelegen en het belangrijkste gebouw in het dorp.

We komen om 9.00 uur aan en wandelen eerst door het geisergebied van het dorp. Verschillende warmtebronnen komen voorbij. We eindigen weer terug in het dorp en beginnen de rondleiding. De inwoners van het dorp werken zelf als guides en vertellen vol trots over hun cultuur.

Na de rondleiding gaan we naar de voorstelling. We zien een Haka, een dans met Poi’s en stokken, een liefdeslied en een paar andere dansen en liedjes. We leren zelf ook een dans. Die we nu al niet meer weten, maar goed. Het was leuk om te doen.

Na de show gaan we naar de lunch. Een Hangi-pie met sla en mais. Als toetje een steampudding. Alleen de sla was niet in de stoom klaargemaakt. Als alles op is gaan we naar de auto om naar ons volgende afspraak te rijden.

We gaan op bezoek bij een Kiwifruit plantage. We rijden weer door een afwisselend landschap en zijn in 45 minuten bij de plantage. Een uur eerder dan afgesproken, maar als we ons aanmelden kunnen we meteen in de kiwi-trein stappen. Er is verder helemaal niemand. De eigenaar rijdt met ons over zijn land en we stoppen elke keer voor een korte uitleg. Het is winter hier, dus eigenlijk is er niet veel te zien op het land, dan kale planten. Speciaal voor de rondleidingen laten ze een aantal kiwi’s hangen, zodat we wel een indruk krijgen hoe dat er uit ziet. Het is een interessant verhaal en we begrijpen nu waarom de kiwi’s zo duur zijn in Nederland. Lang niet zo duur als in Japan, maar toch. Daar betalen ze 15 euro voor een kiwi. Deze zijn iets groter en veel zoeter dan bij ons. Op zijn land staan groene en gold planten. Ze zijn heel druk bezig om meer gold te gaan kweken, maar het duurt minstens 3 jaar voordat een plant een beetje vruchten geeft. We hebben zelfs gehoord dat er nog een andere kiwi in de maak is. Even afwachten of deze ook echt op de markt gaan komen.

Na de rondleiding gaan we naar de schuur met kiwi’s en allerlei producten die van kiwi gemaakt zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken en het is er. Dan nemen we afscheid van deze aardige mensen en gaan richting Mount Maunganui. Het is de bedoeling daar een wandeling te maken voordat we naar het huisje gaan. Het is vandaag prachtig weer en zondag. Waarschijnlijk is iedereen op hetzelfde idee gekomen, want na twee rondjes rijden in het dorp hebben we nog geen parkeerplek gevonden. We besluiten maar naar het huisje te gaan rijden. Daar hadden we om 17.00 uur afgesproken. We zijn iets eerder, maar gelukkig is de buurman er en hij doet de deur voor ons open. De eigenaren hadden vooraf al gezegd dat ze er niet zouden zijn. Het is een enorm huis met een grote tuin, zwembad, buiten BBQ en schone spullen. We horen van de buurman dat we de keuken niet mogen gebruiken. En we hebben net hamburgers gehaald om te gaan bakken. Gelukkig hebben we een picknickset meegenomen en kunnen met aluminiumfolie en onze eigen spullen toch eten maken op de BBQ. Alleen komen we erachter dat we in ieder geval de dressing voor de sla en de frisdrank in de vorige koelkast hebben laten staan. Verder weten we niet meer wat er in stond. Geen dressing dus op de sla. Improviseren is geen probleem.

Morgen gaan we naar Auckland. Dat wordt alweer de laatste dag in Nieuw-Zeeland. Wat gaat de tijd snel. Alweer een week van huis. We vinden het leuk dat jullie ons volgen en lezen jullie reacties allemaal.