Zooooon dag

Zooooon dag
Je heb wel eens zo’n dag dat alles wat je wil net niet lukt of gaat zoals je denkt. Vannacht begon het al. Cindy wordt om 0.00 uur weer wakker en kan de slaap niet meer vatten. Om 4.24 uur nog even contact met de dames in Nederland en toch nog tot 7.30 uur geslapen. Nu weet ze weer waarom ze geen cola drinkt normaal gesproken.
Na het ontbijt alle laatste spullen gepakt en de lunch en het water voor de rest van de dag in een tasje gedaan. We gaan naar de auto, maar het handvat van de koffer begeeft het. Voor vertrek waren er al twee aan de zijkant van de koffers stuk gegaan, maar nu zijn van beide koffers ook de bovenste twee losgelaten. Hier was goedkoop duurkoop weer eens van kracht.
Met alle spullen naar beneden en uitchecken. We rijden naar een winkelcentrum in de buurt en kijken of we toevallig twee koffers kunnen vinden met iets stevigere handvaten. Helaas hier vinden we niets. Dan maar naar Bondi beach, want dat was het plan van vandaag. Bij de parkeerplaats maakt Cindy een klein rugzakje klaar, zodat niet alles mee hoeft tijdens de Costal walk. Waar is het water? Ai, dat staat waarschijnlijk nog op de tafel! Samen met de broodjes met gebakken ei die we alvast klaar hadden gemaakt. Dus zo’n dag! Als we de rest maar mee hebben. Water en brood kunnen we kopen. Er lag nog een halve liter water in de auto dus voor de wandeling redden we het.
Vanaf Bondi beach kun je langs het klif wandelen naar een ander strand. We hebben een deel van de route gewandeld met een detour. De wandelroute is door de stormen van juni enorm beschadigd. Hierdoor moet je een stukje omwandelen. Best een pittig stukje omhoog, maar hierdoor hoeft de route niet te worden gesloten. Vanaf het uiterste puntje van het klif kijken we zittend op een bankje naar de zee. En ja daar gaat weer een walvis. We krijgen er oog voor. Echt wel jammer dat het steeds ver weg is, maar het is toch wel heel gaaf om te zien. Een andere bezienswaardigheid is het zwembad van Bondi. Dat ligt aan de rand van het klif, waardoor het lijkt alsof je zo door kan zwemmen. Helaas is dit ook beschadigd tijdens de stormen. Er wordt druk gewerkt om het weer te maken.
Na de wandeling lopen we nog even met de blote voetjes in het water. Brrr best fris. Het is best druk op het strand. De zee is redelijk rustig, maar perfect voor de surfers en paddle boarders. Er zijn zelfs zwemmers.
Check dat hebben we weer gedaan. Nu weer op zoek naar twee koffers. Volgens google is er een groot winkelcentrum in de buurt. Tomtom ingevuld en je raad het al. We rijden weer verkeerd. We rijden op de verkeerde kant van de weg en kunnen er dus niet meer af. Omrijden dus maar weer.
In het winkelcentrum zoeken we naar een tassen/koffer winkel. Chanel, Prada, Vuitton enz. komen voorbij. Dat is iets boven budget. Maar gelukkig is er ook een winkel die Bags to go heet. Ook prijzig maar ja. Je moet wat. Daar kopen we twee koffers. Nu maar hopen dat ze zo goed zijn als ze zeggen.
Met de koffers in de auto rijden we langs het Olympisch park. Daar is niet heel veel te zien, want je moet betalen om te mogen kijken naar een zwembad. Bij het olympisch vuur kun je lezen wie de medailles gewonnen hebben. Dit hebben ze in de grond gemetseld op gouden, zilveren of bronzen plaatjes. Ik kon Inge de Bruijn en de dames roeiers vinden.
Op weg naar het vliegveld voor de vlucht naar Nieuw Zeeland. Door omstandigheden gaat het vliegtuig een uur later, dus we kunnen de koffers rustig overladen. De oude koffers laten we achter bij een container. Tijdens het overladen komen er meer kledingstukken van William uit dan het voorgenomen aantal. Je kan maar genoeg bij je hebben.
Het inchecken gaat voorspoedig, behalve dat we stonden te wachten tot de desks open gingen, maar er waren andere open gegaan. Dat stond niet aangegeven. Bij de douane wordt Cindy eruit gepikt om een controle op explosieven te doen. Je moet dan een kaart lezen in het Nederlands waar je toestemming geeft dat ze je kunnen aanraken en in je bagage kijken. Niets te vrezen, alles ok.
Inmiddels is het alweer donker en de vlucht gaat zo inchecken. Althans dat dachten we. Er werd weer omgeroepen dat het vliegtuig nog niet terug is en dat we nog minstens 45 minuten moeten wachten. Uiteindelijk gaan we om 19.42 uur in Sydney de lucht in. De piloot heeft het gas er flink opgezet, want na 2 uur en 26 min landen we op Christchurch airport. In het vliegtuig hebben we lekker gegeten. Wel wat snel, want we waren bijna een uur sneller dan het anders zou duren. Onderweg moesten we weer een kaart invullen om voedsel en dingen aan te geven. We hebben koffie en thee meegenomen uit Sydney, dus dat hebben we netjes aangegeven. Ook moet je melden dat je sportschoenen bij je hebt. Deze moeten schoon zijn, zonder aarde enzo. Alles goedgekeurd en door naar de auto verhuur. De dame achter de balie wist al dat we later kwamen en had alle spullen al klaar liggen. We hebben een luxe auto waar we de komende dag me kunnen rondrijden. De foto komt later. Helaas kwamen we bij de controle nog een niet gemelde schade tegen. Weer terug naar de aardige dame achter de balie. Ze heeft het netjes toegevoegd en we konden op pad.
Aan de deur van het kantoor hing al ons kamer nummer en de deur was open. We hadden in de loop van de dag al contact opgenomen met het motel, dus dat was goed geregeld. De kamer is iets minder lux, maar heeft alles wat we nodig hebben. Het is buiten 4 graden en we hebben een verwarmd bed. Op dit moment is het plaatselijke tijd 2.00 uur en tijd om naar bed te gaan. Morgen volgen de foto’s. Eens kijken hoe laat we wakker worden.