Een dagje eerder dan gedacht

Brrrrr. Het is koud als we om 6.00 uur wakker worden. Het heeft gevroren en er zit een dikke laag ijs op het voorraam van de auto. Het is nog steeds een raar gevoel dat we straks de auto op een parkeerplaats laten staan en de sleutel aan een wildvreemde gaan afgeven. Het ontbijt en de lunch worden klaargemaakt en dit keer ook in de tas gedaan. Om 6.55 uur gaan we onderweg. Bij de ferry checken we in (de koffers gaan in de laadruimte) en vragen nog of het nodig is om een bewijs te krijgen dat we de sleutel hebben afgegeven. Nee, dat is echt niet nodig zegt de mevrouw. Het zal wel goed zijn. We moeten in de terminalhal wachten tot de bus ons naar de ferry brengt. De ferry zou om 8.00 uur moet uitvaren, maar om 7.45 gaan wij pas met de bus naar de ferry. Voor een stuk van 500 meter ongeveer. Eenmaal op de ferry zoeken we een mooi plekje bij het raam. Er is free wifi en we proberen meteen de foto’s op het blog te zetten. Dit lukt niet helemaal. De wifi is niet al te sterk. Ook de laptop heeft kuren.
Onderweg gaan we om de beurt even een rondje op de ferry. We varen door een fjorden achtig landschap naar open zee. Het weer is goed, maar binnen is het toch beter. We zoeken onderweg weer een verblijf uit voor overmorgen en plannen wat we vandaag nog verder gaan kijken.
Om 12.00 uur kwamen we aan bij Wellington. Iets later dan verwacht. We moeten wachten op de koffers en op zoek naar de auto. Cindy kijkt buiten en informeert bij iemand van de ferry maatschappij. Misschien is hier wel een sleutel afgegeven. De man vertelt dat de Europcar balie bij de andere ferry maatschappij is gevestigd. Dat is zo’n 2,5 km verderop. We bellen maar even met het hoofdkantoor. Hier vertellen ze dat we morgen pas in Wellington zouden komen. Nou, ik dacht het niet mevrouw. We hebben deze reis tot in detail geregeld, dus als wij nu hier zijn dan klopt dat echt wel. Voordat we de auto wilden gaan huren kwam nl. al in beeld dat we de datum moesten doorgeven, vanwege het feit dat je dan geen auto op de ferry hoeft mee te nemen. Wat op zich best slim is, want dat kost 4x zoveel. We moeten volgens haar maar naar het kantoor van Europcar gaan, want wij hebben het niet doorgegeven. Cindy heeft gebeld, gemaild en we hebben het bij het ophalen van de auto nogmaals doorgegeven en daar is het in de computer gezet. Dus……………….
We gaan onderweg naar de andere ferry maatschappij. We beginnen met de wandeling en twijfelen of we de goede kant op gaan. Onderweg een taxi aanhouden is de bedoeling, maar dan lopen we aan de verkeerde kant. Een meneer spreekt ons aan in het Nederlands en verteld ons waar de taxi standplaats is. We zijn gelukkig heel dichtbij. Met de taxi naar Europcar. Daar vinden we een onbemande balie. Er hangt een briefje en een telefoonnummer. We bellen nog maar eens een keertje. De mevrouw aan de andere kant beweert weer dat wij een dag te vroeg zijn. Maar ze gaat ons wel helpen en zorgt er voor dat binnen een kwartier er een meneer is, die een auto voor ons heeft. Dezelfde merk auto als aan de andere kant, behalve de kleur en wat kleine details. We kunnen weer verder. Inmiddels is het 14.00 uur en is ons plan al aardig in de soep gelopen. We gaan onderweg naar een cable car (tram) die ons de berg op gaat brengen, zodat je uitzicht over de stad hebt. De bewegwijzering in de stad naar attracties is niet al te best hier, maar na twee rondjes rijden hebben we een parkeergarage gevonden en kunnen we te voet verder. We lopen naar de ingang en tot onze verbazing is de cable car gesloten wegens onderhoud werkzaamheden. Tsja, en nu! Terug naar de auto en de Lord of de rings locaties gaan zoeken. We lopen langs een supermarkt en halen de boodschappen voor vanavond en morgenochtend. We weten nl. niet hoe laat we bij ons appartement aan zullen komen.
Langs de route komen we verschillende locaties tegen volgens onze wegenkaart. Het is vrij lastig om precies te zien waar je van de weg af moet. De derde locatie is het beste aangegeven. Daar lopen we het pad met het filmscene decor van Riverdell. Leuk om te zien.
Ook hebben we daar een touwburg bedwongen, iets minder hoog, maar instabieler. Cindy blij, William iets minder.
We besluiten om de kortste weg naar ons appartement te nemen. Het is toch nog wel een eindje rijden en 18.00 uur is het toch alweer donker. We komen weer op een scenic route terecht. De Akatarawa road is nog smaller en nog bochtiger dan de weg van gister. Je kan alleen op de verbrede stukjes elkaar passeren. Gelukkig komen we in 42 km maar 2 tegenliggers tegen. Het is wel weer een prachtige route. Na deze 42 km durende weg kunnen we de snelweg op en rijden nog 80 km lekker door. Het is net donker als we aankomen.
William gaat weer aan de slag met het eten en Cindy probeert de laptop aan de praat te krijgen. Dit lukt, maar hij is niet helemaal ok.
We gaan weer proberen om de foto’s erop te krijgen, maar ook hier is het weer lastig met de wifi. Morgen avond gaan we naar een Moari show en zullen we waarschijnlijk geen verslag plaatsen.