Ongenodigde gast

Waar een wil is, is een weg. We hebben een wifi punt gevonden.

Ahhh, er loopt iets op het plafond. Het is groot! Lekker wakker worden midden in de nacht 0.00 uur. 6 poten, 2 voelsprieten van 10 cm, een lijf van 2,5 cm en een hoofd dat niet zo lief eruit ziet. Wat is het en hoe krijgen we het naar buiten. We pakken een beker van de noodlessoep en een geplastificeerd blad en nu maar wachten tot het beest wegloopt van de lamp. Als je in de buurt komt kijkt zijn hoofd je aan en gaan zijn voelsprieten in jou richting. Mmmm dat is niet leuk. Na een tijdje gaat hij weer aan de wandel. Cindy zet de beker erover en schuift heel voorzichtig het blad ertussen. Nu nog van het plafond loskrijgen. Dat lukt en William doet de deur open zodat het beest naar buiten gegooid kan worden. Brrrr. Nu weer proberen te gaan slapen. Na een tijdje lukt het toch en om 7.00 uur worden we weer wakker. We hebben besloten om maar 1 dag hier te blijven en morgen vroeg al richting Darwin te gaan, omdat we de eerste dag hier helemaal niet hebben kunnen zijn. We hebben gisteren de dingen die we willen zien aangekruist. Eerst rijden we naar het verste punt (70 km) en zo langzaam terug naar ons huisje met alle stops.
Bamboo Creek tin mine zijn de resten van een tinmijn uit 1906. Je kan zien hoe het er vroeger aan toe ging door een klein rondje te lopen over het terrein. Met 20 min ben je rond en gaan we weer terug. Onderweg zien we nog een lagere school en een high school. Er staan midden in niemandsland een 5 tal huizen. Lijkt ons stug dat die de hele school vullen, maar waar die andere kinderen dan vandaan komen?
De volgende stop is Wangi falls. Je zou hier ook kunnen zwemmen aan de voet van de waterval. In de folder hebben we gezien dat er ook een wifi punt is, dus we hebben de laptop meegenomen het verslag van gisteren te plaatsen. Eerst willen we gaan wandelen, maar als we bij de onderkant van de waterval aankomen blijkt dat we niet naar de top mogen, omdat er branden zijn. We gaan weer terug en halen de laptop om in te loggen. Als we ingelogd zijn komen er opeens veel meer mensen die ook gaan inloggen, waardoor de verbinding veel minder wordt. Als het verslag geplaatst is lukt het niet meer om de foto’s te plaatsen. Die houden jullie tegoed. Dan gaan we voor een kopje koffie. Snel naar de bar, want er komt een lading bejaarden uit een bus rollen. Voordat zij allemaal koffie gaan halen gaan we weer.
Stop 3 is Folmer falls. Hier kunnen we wel een wandeling maken om de waterval te zien. Er wordt aan de wandelroute gewerkt, maar je kan toch bij de waterval komen. Het is een waterval die eindigt in een kloof. Je kan vanaf een lookout wat boven het klif hangt helemaal naar beneden kijken. Het is best hoog we denken minimaal een meter of 60.
Op naar de Lost City. Hiervoor moeten we weer een 4WD track volgen. Dit keer maar 10 km. We zijn inmiddels wat gewend. De weg is wel leuk, omdat het niet alleen maar hobbelt. Er zitten ook grote kuilen en slingers in. Dat varieert een beetje. De Lost City is helemaal uitgestorven. Een zestal auto’s zijn ons tegemoet gekomen, maar er is helemaal niemand meer. Het is een soort spook city nu geworden. Er staan overblijfselen van een stad van heeeeeel lang geleden. De stenen zijn zo groot dat je je afvraagt hoe die bovenop elkaar zijn gekomen. Hier wordt verder niets over vermeld. Het is in ieder geval indrukwekkend. Na 700 meter zijn we weer bij de auto en daar lunchen we. We zijn nog steeds helemaal alleen. Waarschijnlijk omdat het 12.00 uur is en iedereen elders aan het lunchen is. En inderdaad op de terugweg komen ons tientallen auto’s tegemoet.
Als laatste gaan we naar Buley rockhole en Florence falls. De Buley rockholes is een waterval in bestaande uit verschillende bassins waar je in kan dobberen. Een soort van zwembad met etages. Mooi om te zien, jammer dat je geen foto kan maken zonder de mensen. Dan moet je vroeg er zijn, maar ja dat wisten we niet vooraf. We rijden 2 km verder en komen bij Florence falls. Hier kan je via een lange of een korte route naar toe lopen. We nemen de lange 1,1 km. Met 31 graden is dit toch best pittig. We komen uit bij een mooie grote waterval waar je ook weer kan zwemmen. Er zijn dan ook genoeg mensen die dat doen. Om een mooie foto te maken moeten we over wat rotsen en mensen klauteren, want niemand gaat van zijn steen af om je er door te laten. De waterval komt in twee delen naar beneden vallen. Fascinerend dat dat water maar blijft komen. Op de terugweg nemen we de korte weg. Dit zijn 135 traptreden die het hoogte verschil snel overbruggen.
In ons huisje gaan we nog even in het zonnetje zitten. Niet meer dan een 20 min, want het is wel heel heet eigenlijk. Na een verfrissende douche gaan we naar de Rum Jungle tavern om lekker te eten.
Morgen vroeg gaan we weer naar de “bewoonde” wereld.