Onbereikbaar
Door: Cindy en William
Blijf op de hoogte en volg William, Cindy, Melissa en Melanie
06 Augustus 2016 | Australië, Kakadu
De tweede wandeling van vandaag lijkt op het kaartje vlak bij de weg. Dit is niet het geval, maar we gaan de 1.6 km klim beginnen. Als we een paar stappen gedaan hebben horen we een dier wegschieten. We kijken en zien een kangoeroe wegsprinten. Geen tijd genoeg om de camera te pakken. Boven op de berg is een rustpunt gemaakt met een uitkijktoren. Je kan wederom tot in het oneindige kijken. Bergen, een rivier, vlaktes met waterpartijen en bomen elke meter verandert het uitzicht. Na 35 minuten zijn we weer terug bij de auto en gaan op zoek naar de ingang van de 4WD weg waar we over moeten rijden om de derde wandeltocht van vandaag te bereiken. De gravelweg is 50 km lang en door de droogte heel stoffig. Doordat mensen zich niet aan de snelheid houden zitten er heel veel geulen in de weg. Hierdoor worden je nieren en de rest van je ingewanden goed door elkaar geschut. Af en toe is het net of je op een schaatsbaan rijdt. Er zijn ook wat mensen die zich niet aan de snelheid hebben gehouden. Die hebben hun auto hier achter gelaten. Na 40 km komen we bij een camping waar om precies te zijn twee tenten staan. En er liggen er ook nog twee opgevouwen. Van hieraf is de weg één baans. Er zijn hier en daar wat inhammen om elkaar te passeren. Aangezien er niet veel auto’s rijden is dit prima te doen. De één baans lijkt op een crossbaan met veel hobbels, kuilen, waterpartijen en zandstukken. We rijden heel rustig maar het duurt heel lang. We gaan twijfelen of we wel goed zijn gegaan. Het kan niet fout zijn, want er is maar één weg. Uiteindelijk komen we bij een parkeerplaats. Daar zijn nog meer mensen. We eten eerst onze bammetjes. Deze wandeling heet een boulderwalk. Nu weten we waarom. De hele weg loop je over stenen en rotsen. Het ideale pad wordt aangegeven door pijlen op de grond. Volgens de bordjes moest het 900 meter (en 900 meter terug) zijn. In werkelijkheid was het wel 1,5 km heen en 1,5 km terug. Het eindpunt van de kloof zou een waterval moeten zijn. Deze stroomt alleen nu in het droge seizoen niet. We zien alleen een heel klein straaltje. Het is zeker een mooi plekje met een strandje tussen al die rotsen en stenen. Onderweg kwamen we meerdere mensen tegen die vroegen of het nog ver was. Ze waren al flink moe of konden de rotsen niet bedwingen. Op de terugweg komen we twee meiden tegen die niet verder kunnen. Ze zijn met een jongen die al een heel stuk verder op ze zit te wachten. Waarschijnlijk zit hij er nu nog. Wij zijn na ruim 1 en een kwartier terug. Heidi en Peter gingen als een speer.
Nu gaan we de hobbelbobbelweg weer terug met de auto om bij ons nieuwe onderkomen in te checken. Het is een oase in niemandsland. Onze telefoons doen het niet en ze hebben hier geen internet. Gelukkig heeft William zijn Ipad mee en daarmee kan hij wel verbinden met zijn telefoon om appjes en FB te updaten. Of het met het blog gaat lukken is nog de vraag.
We zijn vroeg aangekomen en gaan lekker zwemmen en er moet ook weer een wasje gedaan worden. Als Cindy terug komt bij de wasmachine zijn er twee domme Zwitserse dames die de wasmachine hebben opengezet om te kijken of hij klaar is (er zit een lichtje op). Hierdoor is de was niet schoon en duurt het veel langer voordat de was klaar is. En dank u, dames.
Bij gebrek aan winkels gaan we in het resort eten. Dit is erg lekker en dat hebben we verdient vandaag.
-
06 Augustus 2016 - 13:00
Jan:
Zo ga je de luxe als communicatie weer waarderen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley