Goed begin en mooie afsluiting

Het verslag van vandaag wat later dan normaal, want wij zijn nog naar een avond wedstrijd geweest van de AFL, Australian football league in Brisbane. Daarover later meer.
Vanmorgen zijn we begonnen in Byron bay. Twee jaar geleden hadden we hier dolfijnen gezien op een grote afstand en we hoopten deze mooie dieren van iets dichterbij te kunnen bekijken. We zijn naar het lighthouse gereden om van daar uit een kilometer het klif naar beneden te lopen tot het strand waar de dolfijnen zwemmen. Bovenop kijken we uit over de zee en zien grote sproeiers in de verte. Dat moeten walvissen zijn. We houden ze in de gaten en maken veel foto’s. Langzaam komen ze dichterbij het uitkijkpunt. We zien ze echt heel goed als ze langs zwemmen (ongeveer 400 meter uit de kust). Als ze verder zwemmen lopen wij in dezelfde richting naar beneden en komen aan de andere kant bij de baai van de dolfijnen. We zien ze bij een groep kayakkers en surfers in de buurt. Helaas springen ze niet hoog uit het water, maar we zien ze spelen met elkaar en ze komen regelmatig met de vinnen boven. Machtig mooi om te zien. Als je een berg af loopt moet je diezelfde kilometer ook weer omhoog. Dat is een pittig klimmetje. Dan heb je wel een kopje koffie verdient.
Na de koffie rijden we naar Springbrook National Park. Helaas missen we een afslag en moeten we 40 km omrijden. Op zoek naar een tankstation ongeveer halverwege de rit leidt ons door het plaatsje Hastings. Hier is net een bushfire ontstaan, want de brandweer komt met spoed aanrijden.
In het national park krijgen we van de meneer van het informatie punt uitleg over de verschillende watervallen die we kunnen bekijken. We gaan ze bezoeken, maar het water stroomt er summier naar beneden, maar het is toch wel indrukwekkend hoog i.i.g. Na de twee watervallen staat er nog een derde plek in het park om te bezoeken. Hiervoor moeten we nog 24 km verder rijden. Het heet Natural bridge. Deze plek is wel filmwaardig. De waterval stroomt door een gat in de rotsen naar beneden in een holle ruimte onder de rotsen. Daarna verder de berg af. De weg die we net gereden hebben moeten we ook terug rijden om richting Brisbane te gaan.
In Brisbane halen we tickets voor de avondwedstrijd van de thuisclub. Geen idee hoe het spelletje gaat, maar we hebben er zin in. Op de tickets staat aangegeven welke sectie we mogen zitten en geen rij en plaats nummer. We gaan het vanavond zien hoe het werkt.
Dan naar het appartement. We rijden door een mooi stukje Brisbane en eindigen in een woonwijk. Nummer 131 moeten we zijn. Als we wat twijfelend voor de deur staan komen de vriendelijke eigenaren al naar buiten. Ze laten ons in hun huis, want het appartement zit aan hun huis vast. We slapen als het ware onder hun huis. Het is groot, mooi en schoon. Snel uitladen en eten maken, want dan moeten we weer terug naar de binnenstad voor de wedstrijd. Binnen een kwartier heeft William het eten op tafel en kunnen we aanvallen. Om 18.00 uur kunnen we op pad.
In het stadion vragen we hoe het werkt met de kaartjes. We mogen zitten waar we willen in de aangegeven secties. Dat betekent voor ons dat we bij de tegenstanders of de thuisploeg kunnen gaan zitten. Grappig is dat iedereen door elkaar zit omdat ze mogen kiezen. Er zitten wel meer supporters van de tegenstanders, maar het is allemaal peace en vree op de tribune. Er komen af en toe politie agenten en stuwarts langslopen, maar dat is niet nodig. De thuisploeg wordt helemaal ingemaakt door de bezoekers. We gaan weer richting ons appartement. Morgen is er weer een dag.