Adembenemend

Het is gelukt. Wat? Uitslapen! Wel tot 8.00 uur. Na een kleine storing midden in de nacht van een persoon, die zijn auto maar bleef starten en gas geven alsof hij op het circuit van Zandvoort stond, hebben we lekker geslapen. Langzaam opstarten met een bak koffie en de foto’s van gisteren nog even geplaatst. Om 9.15 uur gaan we ons aanmelden en betalen, daarna op zoek naar een ontbijtje.
Iets verderop in de straat is een ontbijtbar. Je kan er van allerlei broodjes, koeken, sandwiches en omeletjes halen. William neemt een omelet met zalm, basilicum en crème kaas en Cindy een soort ei-muffin gevuld met asperges en bacon. Samen nog een croissant met jam.
Na het ontbijt weer op pad. We hebben een tochtje naar Akaroa gepland. Op de kaart lijkt het een soort krater. In werkelijkheid is dit totaal niet het geval. Het landschap is adembenemend. Hellingen of kleine bergen glooien als een soort vinger richting een zeetong die in het midden ligt. Op het moment dat we aankomen is het eb en valt een deel droog. Het schijnt dat hier soms dolfijnen komen zwemmen. Aan de andere kant van de berg is een pinguïn kolonie en er liggen zeehonden op de kust. Het is een schattig pittoresk en relaxt. De shops en restaurants hebben allemaal Franse namen, omdat het vroeger gesticht is door een Franse kolonie.
We halen even wat te eten in de plaatselijk supermarkt en gaan weer verder met de autorit. Doordat we vandaag wat laat onderweg zijn gegaan moeten we helaas de wandeltocht naar de zeehonden voorbij laten gaan. Morgen gaan we op een andere plaats nog bij een zeehonden opvangcentrum langs. Het verblijf van vanavond is minimaal 4 uur rijden en het is al 12 uur. Christchurch willen we ook nog even gaan bekijken. Op de terugweg nemen we de Tourist drive. We rijden nu door hetzelfde prachtige landschap maar weer langs een andere weg. Op de heenweg gingen we door het dal en nu rijden we bovenop de kleine bergen. Ergens op en kruising staat aangegeven dat je naar het strand kan rijden aan de oceaankant van de berg. We besluiten dat we daar de extra tijd toch wel voor over hebben en rijden over een smal grindpad de berg weer af. Het is spectaculair! Na 6 kilometer komen we bij een hek waar op staat dat het gesloten is. We eten onze broodjes op en gaan dezelfde 6 kilometer weer terug.
Eenmaal in Christchurch gaan we op zoek naar een winkelcentrum. We belanden in een chaos van wegversperringen en bouwwerkzaamheden. Door de aardbeving van 2011 is het niet erg aantrekkelijk om door de stad te wandelen. Het winkelcentrum had geen supermarkt, dus de boodschappen moeten we later nog doen. De kerk die tijdens de aardbeving is beschadigd is ook niet om aan te zien. Er schijnt een monument te zijn met witte stoelen als nagedachtenis aan de slachtoffers. We hebben het niet kunnen vinden. Degene die we de weg vroegen wisten er niet eens dat het bestond. Snel weer in de auto en onderweg naar Kaikoura, waar wij gaan overnachten. Blij dat we de lange terugweg genomen hebben, want dat was het leukste van de dag.
Ergens onderweg komen we een grote supermarkt tegen en doen voor 2 dagen de boodschappen. De rit naar het huisje is door de late start een groot deel in het donker. Spannend met al die grote vrachtwagens en slingerwegen, maar we zijn natuurlijk weer veilig aangekomen.
Ons appartement is basic en heel koud. Ze hebben met 5 graden buitentemperatuur alle ramen en deuren open gezet. Snel het elektrische kacheltje aan en de boel opwarmen. William gaat kokkerellen en Cindy begint met de foto’s en het verslag. Binnen een half uur na aankomst staat het eten op tafel en kunnen we lekker eten.
Straks voetjes omhoog en voorbereiden op morgen.